Daar was ik eerlijk gezegd een beetje bang voor: hoe zouden we in godsnaam die winter overleven? Tenslotte hadden we Zweden enkel in de zomer bezocht, ben ik niet echt het type voor avontuurlijke sneeuwsporten en heb ik snel kou. Klopt het beeld van lange, donkere dagen, te koud om naar buiten te gaan en depressieve gevoelens als gevolg van een vitamine D tekort? Time will tell 😉
Het begin van de lente?
1 maart is het vandaag, het begin van de klimatologische lente en dus het ideale moment voor een eerste mijmering over de Zweedse winter. Terwijl in België de terrasjes vorige week vol zaten bij nooit eerder geziene zomerse temperaturen, lijken winter en lente in Zweden hun eigen strijd te voeren. Met wisselend succes overigens. De ene dag wil je de tuin induiken, droom je van zwoele zomeravonden en geniet je van de eerste groene knoppen aan de planten… Om de volgende morgen wakker te worden met een dikke laag sneeuw.
Zon en sneeuw
Het is anders dan in België, ja. Maar ik moet toegeven dat ik geniet van het feit dat de seizoenen veel meer uitgesproken zijn. Ja, ik heb genoten van de winter. Zelfs van de sneeuw. Hier bood die sneeuw en koude namelijk zoveel mogelijkheden! Bijna 4 weken lang lag hier voldoende om te kunnen sleeën, langlaufen, schaatsen op het meer, wandelen, … en gewoon genieten van het uitzicht. ‘s Morgens de gordijnen openen en uitkijken op de ochtendzon die weerkaatst op de hagelwitte sneeuw. Daar wordt een mens vrolijk van. En het nodigt je uit om naar buiten te gaan.
Ik heb genoten van de winter. Zelfs van de sneeuw…
Ik wil naar buiten
Ik had verwacht dat de koude me zou verlammen, me binnen zou houden, maar niets is minder waar. De prachtige landschappen trekken je aan, zoals een magneet. Je wil naar buiten, wandelen in die verse sneeuw die zo’n zalig knisperend geluid maakt als je erdoor loopt. Je wil een sneeuwman maken met de kinderen, van dat bergje afglijden, met de slee door het bos trekken, een sneeuwengel maken, … En het leukste van al? Het is zo bereikbaar, zo heerlijk dichtbij. Het bos begint in de tuin. Wat een heerlijke speeltuin! Ben je moe of heb je kou, dan ben je zo weer thuis. Je warmt even op bij de kachel met een kopje koffie of warme chocolademelk en een uurtje later ga je gewoon opnieuw als je er zin in hebt. Of niet.
Pop-up ijspistes
De Zweden maken ook echt het beste van de winter. Overal in de stad (en zelfs hier in het dorp) duiken pop-up schaatsbanen op. Zelfs het voetbalveld op de speelplaats van de school werd omgetoverd tot een heuse ijspiste. Turnen in de sporthal werd plots vervangen door schaatsles. De kinderen mochten hun schaatsen, slee en helm meebrengen en hadden de tijd van hun leven. Een goede uitrusting is natuurlijk cruciaal. Maar ook dat was gelukkig geen probleem: voor een prikje vonden we al snel tweedehands schaatsen, langlauflatten en aangepaste kledij. Want het Zweedse gezegde klopt: “er bestaat geen slecht weer, enkel slechte kledij”.
Als ik dacht aan sneeuw…
Dus neen, als je helemaal alleen op een bevroren meer staat met je schaatsen aan en geniet van de pracht en rust, dan heb je geen heimwee naar de Belgische winters. In België hield ik overigens niet van de winter, waarschijnlijk omdat hij te kort en niet streng genoeg is om je eraan aan te passen en de nodige maatregelen te nemen. Als ik dacht aan sneeuw dacht ik niet aan de eindeloze mogelijkheden, maar aan gladde wegen en lange files. Aan op je bek gaan op de besneeuwde stoep of het gladde fietspad en aan de smodder van het strooizout. Hier zijn ze natuurlijk wel wat gewoon. Sneeuwruimers zorgen ervoor dat de wegen, fietspaden én voetpaden sneeuwvrij zijn, vaak in omgekeerde volgorde. Zelfs in de doodlopende straat van ons dorp. Het speciale grind zorgt voor voldoende grip op de baan en moest je toch vóór de sneeuwruimers op pad gaan, dan geven de oranje paaltjes aan waar de weg zich bevindt.
In België stond sneeuw gelijk aan gladde wegen en lange files
Donker? Wel ja…
Is het dan niet donker, hoor ik je denken? Natuurlijk, er is een periode dat het hier een stuk vroeger donker is. Maar dat maakt ook dat je zorgt dat je geniet van de tijd dat het wél licht is en je op dat moment de natuur opzoekt. Waar ik het meeste moeite mee had waren bewolkte winterdagen. Dan had je soms het gevoel dat het nooit écht licht werd. Ik kan me prima voorstellen dat mensen depressief worden als die periode te lang duurt. Gelukkig hebben we voldoende kunnen genieten van zonnige winterdagen. Intussen zijn de dagen overigens al een hele tijd opnieuw aan het lengen. Of het einde van de winter in zicht is? Volgens de Zweden was dit nog maar de eerste winter. Meestal komt er een tweede, en soms ook een derde en een vierde. Dromen van zwoele zomeravonden doe je dus pas als ze het grind op de straat bijeenvegen en de oranje paaltjes verdwijnen. Maar intussen genieten we van elk zonnestraaltje dat al een beetje warmte geeft. En zijn we toch weer (aangenaam) verrast als er sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelen 😉
Volgens de Zweden komt er nog een tweede winter, en misschien een derde of een vierde…
