Terwijl ik dacht dat de Denen er meester in waren met hun voortreffelijke ‘hygge’, moet ik toegeven dat ook de Zweden er wat van kunnen. Ben je nog niet in Scandinavië geweest, dan heb je zeker ook het beeld van de koele, eenzame Zweed voor ogen. Het klinkt misschien contradictorisch, maar toch is het voor mij net die gezelligheid die meteen opvalt als je het land bezoekt.
Lichtjes en kaarsen
Of er woont, zoals ik sinds kort. Het begint al heel vroeg in de ochtend. Als ik de kinderen ‘s morgens afzet in de klas, is het licht gedimd, branden er kleine lampjes aan het raam en staat er een grote kaars in het midden van de ruimte. Het doet wat met een mens, en natuurlijk ook met een kind. Het is niet alleen erg gezellig waardoor je je meteen welkom voelt, het brengt ook de rust die je nodig hebt zo ‘s morgens vroeg. Het geeft aan dat je de dag op een aangename en vooral rustige manier mag starten. Ik hoor geen kinderen schreeuwen, er is geen chaos, niemand rent door elkaar. De leerlingen doen hun schoenen uit (ja, nog zo’n teken van gezelligheid), nemen afscheid van mama of papa en lezen wat of herhalen de leerstof van de dag ervoor. Geen stress. Daar hou ik van.
“Begin de dag op een rustige manier”
What you see is what you get
Die gezelligheid stopt niet in de school, of na de ochtend. Het lijkt constant aanwezig. Maar het is een ander soort dan ik gewoon ben. Niet het opgesmukte gevoel, zoals het toefje slagroom bij je koffie. Maar de eerlijke variant. What you see is what you get is een uitdrukking die voor mij heel erg past bij de Zweden. No nonsens, maar wel gemeend. Een Zweed is recht voor de raap. Ze zijn niet goed in small talk en ze vliegen je niet om de hals zoals een Amerikaan. Maar als je een knuffel krijgt (‘kram’, zoals ze het zeggen in het Zweeds), dan is ie gemeend. En ook dat draagt bij tot gezelligheid. Dat zijn voor mij de kleine gelukskes in het leven.
Nergens beter dan thuis
Dé plaats voor echte gezelligheid is natuurlijk (t)huis. Wat meteen opvalt aan elk Zweeds interieur: lampjes en kaarsen. Wandel ‘s avonds als het begint te schemeren maar eens door de straten. Zelfs in het kleinste dorp zie je overal lichtjes. Voor elk raam branden kleine lampjes. Die zorgen voor een gezellige sfeer binnen, maar ook in het straatbeeld. Soms doet het me wat denken aan kerst. Maar dan zonder het kitscherige. Ook valt op dat de buitenverlichting vaak aan is. Een lampje bij de voordeur, lichtjes in de tuin, … Het werkt uitnodigend. Ik word er telkens opnieuw door aangetrokken. Het lijkt wel alsof ieder huisje zegt: kom gauw binnen, het haardvuur brandt, de cake staat in de oven en de koffie is klaar. Heeft het te maken met de lange winter en het tekort aan licht dat ze hiermee willen compenseren? Het zou een logische verklaring kunnen zijn. Waar het ook aan ligt, ik blijf me elke dag verbazen over die Zweedse gezelligheid. Het maakt me rustig en tegelijk ook vrolijk. Misschien zijn de Zweden daarom wel een stuk gelukkiger dan de gemiddelde Belg?
