Geen vuur op Valborg, oftewel Zweden schreeuwt om regen!

En nog niet een klein beetje. De afgelopen dagen en weken waren warm en vooral heel droog. Fijn als je wil wandelen of picknicken, maar als je naar de natuur om je heen kijkt zie je de wanhoop. Verschillende delen van Zweden kreunden onder de droogte en de eerste bosbranden waren een feit. En het is nog maar april…

Waar gaat dat naartoe met onze planeet? Zijn er echt nog mensen die de opwarming van de aarde hardop durven ontkennen? Als ik Greta Thunberg en haar kompanen in het buitenland hoor, dan krijg ik een beetje hoop. Hoop dat er tenminste één generatie is die de hoogdringendheid ziet en erkent.

Water uit de rivier

Erkenning is één ding. Actie een ander. In tussentijd proberen we ons steentje bij te dragen, elke dag, met kleine stapjes. Toch kamp ik ook met schuldgevoelens. ‘s Avonds als ik een paar gieters water haal bijvoorbeeld, om de groenten in de serre te besproeien. Zonder dat noodzakelijke vocht zouden ze het helaas niet overleven. Ik voel me schuldig, want eigenlijk had de overheid opgeroepen om zuinig om te springen met water, uit angst voor een tekort. In onze tuin staat nochtans een kraantje. “Voor de plantjes”, had de huisbazin gezegd. “Elke lente koppelen ze het aan en komt er water uit de achterliggende rivier uit. Hoef je de planten niet te besproeien met duur drinkwater. Ze hebben trouwens veel liever regenwater”. Maar voorlopig blijft het kraantje dicht…

Ook ik kamp met schuldgevoelens, als ik m’n groenten water geef bijvoorbeeld

Dweilen met de kraan open. Of dicht?

Diezelfde huisbazin keek met hartzeer naar de tuin en stelde vast dat het gazon door de droogte van afgelopen zomer veranderd was in een mostapijt. Het gras was verschroeid en kreeg de kans niet om zich te herstellen. Ze liet wat grond komen en zaaide wat bij. We hielpen waar we konden, maar tegelijk voelden we ons compleet nutteloos. Alsof ze ons hierboven wilden duidelijk maken hoe zinloos het was, regende het zachtjes, vijf minuten lang. Ze lachen ons uit, dacht ik. Alsof we de strijd tegen de natuur zouden kunnen winnen met een hoopje aarde en wat luttele zaadjes. Het is dweilen met de kraan open. Al draaiden ze hierboven die kraan een paar weken geleden dicht.

Verbod op vuur!

De grote droogte zorgt voor waakzaamheid bij de Zweden. Afgelopen zomer kampten ze met hevige bosbranden en moesten ze de hulp inroepen van brandweerteams uit de omliggende landen. Met deze gedachte in het achterhoofd, heerst er nu al een verbod op open vuur hier in Växjö. Dat betekent dat je wel nog je barbecue mag aansteken in je eigen tuin, maar grillen of open vuur op publieke grond is verboden. Jammer, zeker op Valborgsmässoafton.

Hopelijk kan dit het vuur in de strijd tegen de klimaatopwarming aanwakkeren?

Traditioneel vieren de Zweden de lente op de avond van 30 april met een groot vreugdevuur. Vanavond zullen de gezangen en de gezelligheid in Växjö het gemis van het vuur moeten doen vergeten. Maar… hopelijk kan dat het vuur in de strijd tegen de klimaatopwarming aanwakkeren?