Ken je dat gevoel? Dat je de dingen die jou gelukkig maken met de mensen wil delen die je graag hebt? Wel, voor mij liggen die kleine dingen hier in Zweden: wandelen in de steeds nabij gelegen natuur, staren naar de eindeloze meren, luisteren naar het geluid van vogels en het kabbelende water, verrast worden door een loppis onderweg, picknicken waar je maar wil, (h)eerlijke fika, … Maar wat mij gelukkig maakt, doet dat niet voor iedereen. Want ieders geluk is anders, en gelukkig maar.
Het grootste deel van mijn leven woonde ik in de stad. In een rijhuisje met kleine tuin. Alles compact en dicht op elkaar. Zo ook de mensen. Op papier had dit alleen maar voordelen: je kon overal met de fiets geraken, alles was dichtbij en er was altijd wel iemand in de buurt om een ‘klapke’ mee te doen. Of in het geval van de kinderen: om mee te spelen.
Een beetje thuiskomen
Was ik gelukkig? Goh, ik denk het wel. Het was pas na enkele ervaringen in Zweden dat ik besefte dat er dingen waren die me echt tot rust lieten komen. De nabijheid van de natuur bijvoorbeeld. En dan bedoel ik niet een stadspark(je) met enkele bomen of een overvol recreatiedomein, maar een bos, een natuurreservaat of een nationaal park. Altijd en voor iedereen toegankelijk, altijd dichtbij en altijd gratis. Zicht op het meer, een goed boek en wat lekkers om te eten en te drinken en ik ben de gelukkigste mens op aarde. Is het een deel van het ouder worden, ben ik verschrikkelijk saai, is het gewoon een fase of heb ik eindelijk gevonden wat ik al langer (onbewust) zocht? Ik kan het niet verklaren… Ik kan alleen zeggen dat Zweden voor mij tijdens de vakanties altijd een beetje voelde als ‘thuiskomen’.
Wat maakt jou gelukkig?
Even dacht ik dat dit voor iedereen zo was. Dat ze het alleen nog moesten ondervinden, net zoals wij die eerste keer dat we hier waren. Geen liefde op het eerste gezicht, maar wel een zeer comfortabel gevoel van thuis zijn en zonder FOMO toch (bijna) alles hebben wat je gelukkig maakt. Dat gevoel wou ik overbrengen, uitschreeuwen ‘kijk toch eens hoe prachtig het hier is’! Maar net zoals mensen en persoonlijkheden verschillen, zo heeft iedereen ook zijn eigen geluk. In plaats van mensen te overtuigen, moeten we de diversiteit omarmen. Wat voor mij de natuur en de rust is, is voor anderen misschien gemaakt entertainment en veel mensen om zich heen. Terwijl wij het heerlijk vinden om ons eten mee te nemen en op zoek te gaan naar de meest bijzondere picknickplek met een view, vinden anderen het jammer dat de typisch Vlaamse brasseriekes hier eerder schaars zijn. Want laat me duidelijk zijn: voor het toefje slagroom op de koffie moet je niet in Zweden zijn. Hier geldt de lagom regel: een thermos koffie waarmee je jezelf bedient is goed genoeg. Ook voor mij.
Rijke ervaring
Dus we blijven hier nog even. Ik hou van Zweden, het land, het volk en hun manier van leven. Ik geniet van de natuur en ben nog elke dag verbaasd over de pracht ervan. Op het moment dat we de dingen hier als vanzelfsprekend zien of we de slagroom bij de koffie missen is het tijd om ons leven hier in vraag te stellen en terug te keren naar de roots. Zonder spijt, maar met een fantastische ervaring in onze spreekwoordelijke rugzak.
Wat je zegt, is heel terecht. Voor mij klinkt jouw leven hemels, voor anderen waarschijnlijk niet.